Ruhu başka olan bir şehir ÇANAKKALE…
Hayatı orada yaşamak, ölen bir sürü insanın ismini o beyaz taşların üzerinde görmek, gencecik yaşta gidip savaşıp ölen o çocukların isimlerini orada okumak gerçekten çok değişik bir duygu.
Çanakkale’ye ilk gittiğimiz de bu kadar ayrıntılı gezmemiştik, hayatın çocukla çok güzel ve eğlenceli olduğunu vurgulamaya çalışırken ülkemiz için önemli olan yerleri de kızımızla gezip görmek bizim için paha biçilemez bir duygu. İpek, gidene kadar çok heyecanlıydı, ben ilk defa Çanakkale’ye gidiyorum diye diye yolumuza devam ettik. 1 günlük İstanbul’dan kaçmak bile bizlere çok iyi geldi.
Cumartesi saat 21:00 gibi hareket ettik. Çanakkale’de Boss Hotel‘de rezervasyonumuzu yaptırmıştık. Kardeşim ,eşi ve annem babamla çıktığımız ilk seyahat oldu. İki araba yolculuğumuz başladı. 4-5 saatte gideriz dediğimiz yol bize 8 saate mal oldu. Yol çalışmaları yüzünden yol tek şerit, uzun sürede öyle devam edecek gibi. Bir de navigasyonun azizliğine uğradığımız için çok değişik yerlere gittik. Bilmediğiniz bir yere gidecekseniz mutlaka sabah gündüz gözüyle çıkın, Rahat rahat geze geze gidin. Yenice ,denen yeri hiç unutmayacağım ,bir de yanlış girdiğimiz o bilinmez sokak, Allah’ım bir daha düşürmesin böyle sokaklara. Ne kadar çok korktuğumuzu anlatamam. O sokakta arabaya saldırabilir, camları kırabilir yada başka şeyler yapabilirlerdi, nasıl çıkacağımızı bilemedik, Allah yardımcımız oldu resmen.
Saat 04:00 da sonunda Çanakkale -Eceabat’a vardık. Meğer orada 3 farklı otel varmış aynı isimde , netten baktığımızda deniz kenarında olduğu görülüyordu, ilk gittiğimiz otel ikinci otelmiş. Neyse odamız iki odalı 6 yataklı bir odaydı. Temizdi, kliması vardı, banyosu havluları tertemizdi. Hatta çarşafları bile yeni geçirilmiş, güzel kokuyordu. Fiyatı da 200 tl di 6 kişi , çok uygundu bu fiyata anca böyle bir oda olabilirdi. Sabah 11:00 e kadar kahvaltının olduğunu söylediler, kahvaltıya biraz geç indik ama çok ahım bir şey beklemiyorduk zaten öyle de oldu.Neyse kahvaltımızı yaptık ,ilk durak olarak Abideler‘e gittik…
Abideler : Eceabat’tan 35 km uzaklıkta Gelibolu ilçesinde yer alıyor. Giderken çok güzel yerlerden geçiyorsunuz, yol temiz. Tabelalar sizi direk götürüyor. Oraya gittiğiniz de değişik bir hava sizi bekliyor. Bayrakların dalgalanması bile farklı. Mutlaka gidip görülmesi gereken yerler arasında. Ağaçların altında banklarda oturduğunuzda huzur kaplıyor.
Abideler’de gezip büyük dedelerimizin isimlerini bulduktan sonra Conkbayırı’na gitmek için yola koyulduk.
Conkbayırı :Anzak ve İngiliz ordularının saldırmasıyla gerçekleşen savaşın ortasından geçmek çok değişik bir duygu. O bayırı tırmanırken her yerde şehitliklerin olması sizleri şaşırtabilir.
57. Alay Piyade Taburu : İşte buranın anlam ve önemi çok farklı. 25 Nisan 1915 te Anzaklara karşı çıkan Osmanlı alayı. Hepsinin biranda ölmesi, gencecik çocukların hiç bir şey yapamadan orada can vermesi. 3000 subay ve asker… 72.77 ve 57. alay taburları Conk Bayırında kendilerinden kat be kat büyük olan ordulara karşı taaruza geçmiş. İsimler tek tek yazılmış, yazılamayanlar da vardır kesinlikle.
Conk Bayırından aşağıya doğru inerken ayçiçekleri sizlere gülümsüyor ama bu sene nedense bütün ayçiçekleri kurumuş, kararmış çok kötü olmuştu. İpek ilk defa gördüğü için mutluydu ama keşke sapsarı ve kurumamış olsalardı. Havanın çok sıcak olması ve dönüş için geç kalmamak için çıktık oradan. Çıkışta sizleri Çanakkale’ye özgü ürünler bekliyor, biz oradan zeytin ve zeytin yağı aldık. Fiyatları da çok uygun.
Gelibolu : Gelibolu merkez çok güzel olmasına rağmen feribota binmek için ana yolun tek şerit olması ve kuyruğun merkeze kadar olması kötü. Gelibolu’nun süt reçeli meşhurmuş, ben hiç yemedim ama yengemiz bu reçele bayılıyormuş. Gelibolu-Lapseki feribotları her gün 23:25 e kadar var. Feribot seferleri için
Artık dönüş zamanı gelmişti. Yorucu ve koşturmacalı bir günün ardından bakalım yol nasıl olacak diye düşünürken akşam geçtiğimiz yerler bu şekildemiymiş dedik. Yollar gerçekten çok kötü. Yol kenarlarında bulunan manav gibi yerlerden annemler domates, salatalık, patlıcan,üzüm , karpuz aldılar. Ürünler o kadar güzeldi ki hafta sonu tatile gideceğimiz için biz bir şey almadık. İpek domatesleri görünce kendinden geçti. Kocamanlardı. Alışverişimizi yaptıktan sonra artık Edirne ‘de köfte yemeğe sıra gelmişti. Hep birlikte Edirne köftemizi de yedik ve artık İstanbul ve uzun trafik için hazırdık. Bol bol su içerek geçirdiğimiz yolculuğumuz sağ sağlim 22:10 itibari ile bitmişti. Eve girdiğimiz de ailece perişandık. Ertesi günün iş olması kötü oldu ama güzel bir macerayı geçirmiş olduk. Cimcime koltuğunda uyuduğu için pek rahattı. Canı sıkılmasın diye oyuncaklarını , tableti yanımıza almıştık. Güzel ve sorunsuz bir şekilde çok şükür yolculuğumuz bitti. Şimdi sırada uzun zamandan beri beklediğimiz yaz tatilimiz var. Bakalım bizi Side de neler bekliyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder